کودکی‌کردن برای نسل ما، لی­‌لی بازی روی موزاییک ­های چهارخانه حیاط بود و گِل ­بازی؛ غذا دادن به کبوترها و گربه‌های رهگذر بود و گل‌­کوچک ­های دم عصرِ توی کوچه که گوش تمام محله را کر می‌کرد. محرومیتی هم اگر بود، این شانس را داشتیم که خاک‌بازی کنیم و جفت پا توی چاله‌های آب بپریم؛ توپ بازی کنیم و آخر روز نفس‌زنان با لباس‌های گلی و سرزانوهای پاره، راهی خانه شویم.

امروزه کودکان کار در بسیاری از کوچه و خیابان های استان دیده می شوند. در اطراف فروشگاه های بزرگ، چهار راه ها، پارک ها، ترمینال اتوبوس رانی و ... شاید خیلی از ما ها از روی دلسوزی و ترحم از آنها خرید کرده باشیم.

بی رحمی با کودکان پناهجو سوری فراری از دست تروریست ها در تمام دنیا.